in dit schilderij voel je de kunstgeschiedenis kantelen. het is niet zo historisch of groot zoals 'impression, soleil levant', het is niet meteen een historische landpaal.
geschilderd in 1885, een tijdje na het grote begin van de moderne kunst, ondertussen is postimpressionisme al een feit. hoewel, vast nog niet zo genoemd. daarvoor heb je historici nodig, en die kijken alleen terug.
vergelijk dit werk eens met de grote middeleeuwe en verlichte schilderkunst. lichamen worden opgehemeld, zelfs monsters zijn perfecter dan het leven zelf.
deze pose is ongemakkelijk, de jongen in het werk weet niet zo goed hoe hij zich moet gedragen. het is ook zo geschilderd. cezanne heeft het model geschilderd, zoals hij daar stond. dat moment heeft hij uitvergroot, met zijn penseel.
dat kantelpunt fascineert me.
schilderkunst was wereldomvattend,
kleine toetsen en streekjes, met grote gedachten, en grote bedoelingen
en plots ontdekken schilders de kleine dingen in de wereld
en de toetsen, de penseeltrekken werden groter.
het valt op, toch?
No comments:
Post a Comment